یکی از بهترین اشعار و سرودهای خواجه شمس الدین حافظ شیرازی
ای صبا نکهتی ازخاک ره یار بیار ببراندوه دل ومژده دلدار بیار
نکته روح فزا ازدهن دوست بگو نامه خوش خبر ازعالم اسرار بیار
تا معطر کنم ازلطف نسیم تو مشام شمه ای ازنفخات نفس یاز بیا ر
به وفای توکه خاک ره آن یار عزیز بی غباری که پدید آید ازاغیار بیار
گردی ازرهگذر دوست بکوری رقیب بهر آسایش این دیده خونبار بیار
خامی وساده دلی شیوه جانبازان نیست خبری از برآن دلبر عیار بیار
شکر آنراکه تودرعشرتی ای مرغ چمن به اسیران قفس مژده گلزار بیار
کام جان تلخ شد ازصبر که کرد م بیدوست عشوه ای زان لب شیرین شکرباربیار
روزگاریست که دل چهره مقصود ندید ساقیا آان قدح آینه کردار بیار
دلق حافظ به چه ارزد به می اش رنگین کن وآنگهش مست وخراب ازسربازار بیار
روی بنما ووجود خودم ازیاد ببر خرمن سوختگان راهمه گوبادببر
ماچودادیم دل ودیده به طوفان بلا گوبیا سیل غم وخانه بنیاد ببر
زلف چون عنبر خامش که ببوید هیهات ای دل خام طمع این سخن ازیاد ببر
سینه گوشعله آتشکده فارس بکش دیده گوآب رخ دجله بغداد ببر
دولت پیر مغان بادکه باقی سهل است دیگر گوبرود نام من ازیاد ببر
سعی نابرده درین راه بجائی نرسی مزداگر می طلبی طاعت استاد ببر
روزمرگم نفسی وعده دیدار بده وانگهم تا به لحد فارغ وآزاد ببر
دوش میگفت بمژگان درازت بکشم یارب ازخاطرش اندیشه بیداد ببر
حافظ اندیشه کن ازنازکی خاطر یار
برواز درگهش این ناله وفریاد ببر
*خواجه شمس الدین محمد حافظ شیرازی *