ابن ميمون – موسي (1135- 1204 م):

وي از بزرگترين دانشمندان علم فلسفه و از نمايندگان شريعت يهود بود،‌ در قرطبة‌ آندليس متولد شد، از پيروان سرسخت ارسطو و از مدافعان فلسفه وي بوده است.

كتاب معروف وي دلاله‌الحائرين است كه علم عرب و فلسفه‌ي يونان و الهيات يهود را در آن گردآوري و تلفيق كرده است. وي در باب مسائل بنيادي فلسفه و واجب‌الوجود بودن، بحث‌هاي زيادي دارد كه در اين زمينه از فارابي و نظريات وي دفاع كرده است. تفسيري نيز بر كتاب مقدس يهود نوشته است، اين فيلسوف معروف اندلس به صورت آواره در شهر فاس مراكش به سر برده و هم زمان نيز تحصيلات علمي و فلسفي خود را به پايان رسانده و شروع به نگارش كتب ارزنده كرده است در 1165م. به فلسطين مهاجرت كرده و سپس به مصر رفت، پس از مرگ برادر و همسرش كه در قاهره اتفاق افتاد مدتي را به طبابت گذراند و معروف گرديد و مدتي نيز به عنوان نقيب (مهتر مردمان) يافت، وي در قاهره وفات يافت و بنابر وصيتش او را در شهر طبريه اسرائيل به خاك سپردند. كتب معروف ديگر وي شرح ميشنه و ميشنه توراة و راهنماي سرگشتگان مي‌باشند كه قوم يهود به علت تبحر وي در علم و فلسفه به او لقب موسي دوم داده‌اند.

 

     مطالب مرتبط